نوشته های مشابه
وعده های کفر آمیز
وعده های برخی از کاندیداهای ریاست جمهوری ایران از مرز مجلس و رهبری هم گذشته به مرز کفر رسیده است.. ممکن است این موضوع ثقیل باشد ولی طی چند مرحله صورت می گیر اول اینکه هر کاری باید با نام خدا صورت گیرد که برخی ها رعایت نمیکنند. و هرکاری بدون ذکر بسم الله به نتیجه نمیرسد. دوم اینکه رئیس‌جمهور رئیس اجرایی هست یعنی باید مصوبات را اجرا کند. اگر پیشنهادی هم دارد باید به مجلس بدهد نه اینکه با مردم در میان بگذارد. این یک نوع تذاخل قوا هست اگر ان را تحریک علیه مجلس تلقی نکنیم. برنامه دادن کاندیدا به مردم یعنی قیام علیه مجلس و شورای نگهبان و تعیین تکلیف برای انان. و انان را سد را اجرای برنامه ها معرفی کردن. سوم اینکه سیاستهای کلی و برنامه هفتم و بودجه سال جاری تصویب شده. وعده های خلاف انها دادن یعنی نا امید کردن مردم از سیاستهای کلی نظام. چهارم هم اینکه وعده کاهش تورم و بالا بردن دستمزدها و باصطلاح زیاد کردن رزق مردم خلاف ایات قران و مشیت الهی است. زیرا میزان فقر و ثروت هرکس را خدا تعیین می کند. و ایراد ما به مشیت الهی کفر امیز است. هیچکس نباید بگوید روزی مردم دست من است.نحن نرزقکم و ایاهم. ونباید بگوید خزانه دست من است ولله خزاین السموات والارض. این امر همان ادعای خدایی کردن و کفر است. لوطی تو برو لقمه خود گاز بزن کم پشت سر خلق و خدا سازبزن
